காணாமல் போன என் மனது

மருதாணிக்  கைகளும்
மலர் போன்ற கண்களும்
மது  ஊரும் இதழ்களும்
மனம் கொண்டு போனதே.

அவளும் அழகும்

அவளை அழகென்று அழைப்பதை விட
அழகை அவளென்று அழைப்பதே சரி.

ஏழு நாள் குழந்தை

என் மகள் கண்களில் ஏழு நாள் குழந்தையாய்
      என்னை நான் பார்க்கிறேன்! என்னை நான் பார்க்கிறேன்!
ஒன்றென இருந்த எம் இருவருக் இடையிலே
      ஒன்றிட வந்தவள் உள்ளத்தால் பார்க்கிறேன்!
பிஞ்(சு) அவள் கைகளில் கைகளைக் கோர்க்கையில்
      பஞ்செனப் பறக்கிறேன், பாரங்கள் மறக்கிறேன்!
இன்றெனக்(கு) இருந்திடும் எண்ணங்கள் யாவையும்,
      ஈர்த்திட வந்தவள், சுவாசிக்க மறக்கிறேன்!

காரணமில்லா காதல்

காரணங்களைக் கடந்த கவர்ச்சி தான் காதல்
கண்டதும் கொண்டிடும் காதலே சாட்சி!